Cengiz Aytmatov- Elveda Gülsarı

Kitabın Adı: Elveda Gülsarı
Kitabın Yazarı: Cengiz Aytmatov  
Tercüme: Semnal Gökmen
12. Baskı
Eylül, 2014


  Aslında kitabı geçen hafta okumuştum. Baktım ki üst üste Cengiz Aytmatov kitapları yayınlıyorum sıkıcı olabilir diye düşündüğüm için bu gün yayınlamaya karar verdim.

  Devrim isteyen genç Kırgızların öyküsü anlatılmış. Kitabın baş karakterleri Tanabay ve Gülsarı'dır. Tanabay devrimi isteyen çileli bir gençtir. Gülsarı ise kitaba ismini veren attır. Yalnız Tanabay gençliğin verdiği cesaretle hayatı boyunca yanlışlar yapmış biridir ve atı Gülsarı dosttur.Birbirleriyle çok güzel anlaşırlar.
  Kitapta Türk kültüründe atın ne kadar önemli olduğunu bize aktarıyor. Kırgız halkı devrimi ister ama devrime adapte olabilecek midir? Yepyeni bir yaşam tarzına alışmak hiç kolay değildir. Kırgız kültürünü bize çok güzel bir biçimde anlatmış. Komünizme inceden eleştiri yapmakta ihmal edilmemiş.
   Kitabın akıcılığı çok güzeldi ama yine de biraz sıkıldım.  Belki de üst üste aynı yazarın kitabını okumak beni biraz sıktı.
  Bu kitap yorumu  biraz özensiz olduğu için özür dilerim. Aytmatov kitaplarından okumadığım "Gün olur Asra Bedel" isimli kitabı sizlerle buluşturmak için sabırsızlanıyorum.

İşte Alıntılar:

"Koytaşın üzerinde dağları seyrederek oturan Tanabay, önce keçe çadırdan eşelenip yeni odun atılan ateşin çıtırtılarını duydu. Sonra karısının kopuzundaki insanın yüreğini yolup alırcasına hüzünlü ezgiler geldi kulağına. Yalnızlıklar içinde kalan bir adamın hıçkırıklarını, ah dedikçe nefesiyle yel savuran çok büyük acılı bir insanın ahlarını, ıssız ve engin bozkırda başını vuracak, onulmaz derdini gömecek bir yer arayarak koşan bir adamın acı çığlıklarını andıran bir ezgiydi bu. Hiç kimsenin avutamayacağı, hiçbirşeyin merhem olamayacağı acılarla ağıdını söyleyen, ağlayan bir adamın bozlamasını anlatıyordu kopuzun telleri."

Zaman kimseyi kayırmaz, her canlı yaşlanır, her şey eskir.

Boşuna demişler '' Kırk yıl kırgında kalsan, ecel gelmeyince ölemezsin '' diye,

"Düşman yakana yapışınca kurt da bacağını ısırır"

Tende beden, bedende can taşıdıkça, bu dünyada yaşadıkça, hayat yolunun önündeki engelleri aşmaya, kaldırmaya çalışacaksın, arkadan omuz vereceksin. Başka türlü olmuyordu... Ne var ki, her omuz vuruşta, hayat arabasının tekerleği omuzunu bıçak gibi yaralıyor, yara üstüne yara, derken omuzunu nasır tutuyor. Eğer yaptığın işi seviyor meyvesini de alıyorsan. nasırların hiç önemi yok. Şikayet etmezsin, memnun olursun..

Atla insan arasındaki tek fark, atın atı kıskanmamasıdır.

Tatlı söz hazineden değerlidir.

Her şey geçmişte kalmıştı. Baharda gelen, sonra gökte sıra sıra dizilip uzaklara giden, gözden kaybolan yaban kazları gibi uçup gidiyorlardı onun için iç dünyasında...