Desiderus Erasmus- Savaşa Karşı

 
 Kitabın Adı: Savaşa Karşı
Kitabın Yazarı: Desiderus Erasmus
1. Basım Aralık 2014
Sayfa Sayısı: 79



  Önce yazardan bahsedeyim. Yazar Hümanizm'in öncülerinden olan bir bilgin. Hümanizm anlayışının temelinde güzel sanatlar ve bilimin olduğunu savunur.Parçalanmaya ve savaşa karşı bir duruş sergiler.
   Savaşın ne kadar gereksiz olduğunu anlatır. Hata öyle iğrenç bulur ki kitapta şu ifadeye yer verir: "İnsanların yaptığı ilk kıyım hayvanları avlamaktır." Ben bu cümleyi görünce: "Ne diyor bu adam." dedim. İnsanoğlu aç mı kalsaydı.  Hadi meyve sebze yesin zaman bu da kıyım olur. Sonuçta meyve sebze yiyor. Bu seferde donacak insanlar. Hayvanın derisi ne işe yarar? Bilmiyorum bu bilginlerin derdi ne? Biri böyle der. Diğeri "Tarım insanı köleleştirir." İnsan ırkını açlıktan ölmesini çok istiyorlar.Neyse efendim. İlerleyen sayfalarda şu ifadeyi gördüm : "Yahudiler domuz kesmezler, biz de kesmeyelim. Diğer otçul hayvanları kurban edelim." Dedim bu nasıl çelişkidir. Anlayamadım.

  Şimdi hümanistler güya dünyada Savaş çıkmasın isterler. İnsan olmak en üstün varlık olmaktır derler. Doğrudur da Kuranı kerim de der ki:  "Biz, hakikaten insanoğlunu şan ve şeref sahibi kıldık. Onları, (çeşitli nakil vasıtaları ile) karada ve denizde taşıdık; kendilerine güzel güzel rızıklar verdik; yine onları, yarattıklarımızın birçoğundan cidden üstün kıldık." ( İsra 70) Tamam burda sıkıntı yok. Ama neden kitapta Hristiyan olmayanlara ırkçılık yapılmış.
 
  Kitap boyunca savaşın kötü bir şey olduğunu söylemiş. Tamam bu da güzel. Bence de kötü bir şey. "Biz Hristiyanlar neden birbirimizi katlediyoruz. Buna en çok Türkler sevinirler." "Neden birbirimizle savaşacağımıza Türklerle ve Müslümanlarla savaşmıyoruz." Ve benzeri ifadeler aslında bize durumu özetliyor. Savaş yapacaksak kendimizi değil. Düşmanımızla savaşalım.O zaman savaş olmaz der.

  Bir de "Hristiyanlığı yaymak için savaşıyoruz." diyenleri eleştiriyor. Hatta onlara sert çıkıyor ve şöyle diyor: "Sizler oraların zenginliği için savaşıyorsunuz." Bence burada Erasmus haklı.

  Peki ya kitabın sonu nasıl sizce? Bence Hümanizmin aslında sinse bir düşünce olduğunu yüzüme şamar gibi vurdu. "Eğer Türkleri Hristiyanlaştırmak istiyorsak onlarla savaşmamalı. Onlara Ne kadar alçak gönüllü mütevazı olduğumuzu gösterelim.Paraya tenezzül etmediğimizi gösterelim." gibi ifadeler beni çıldırttı. Yani "İnsanları kandıralım mı? diyor.

 Belki bana katılan olur. Katılmayan da olur. Ben savaş çıksın istemem. Bir başaka dinden olan insanın gözünü neden boyayım. Sırf misyonerlik için yapmam. Sadece uygun bir zaman gelince dini anlatırım. Sonuçta bana değil, Allah'a iman edecek. Tercih  insana aittir.

 Altmış sayfa boyunca Hristiyanlar birbirleriyle savaşmasınlar ortak düşmanlarımız var de. Son sayfalar da Türklere ne kadar mütevazı olduğumuzu gösterelim de.Sonra gel buna Hümanizm de. Bu apaçık Misyonerlik.

 Büyüklerim bana demişti ki. Avrupalılara göre insan olmak demek. Avrupalı olmak demektir. Bunu Paris Saldırısında gördük.

  Not: Bu kitabı okurken milli ve dini duygularım kabardı. Belki o yüzden sinirli ifadelerle yazdım. Ama çelişkiler beni delirtti.Ben savaşı istemem. Terörü istemem. Herkes aynı dinde olsun da istemem.

Bu sefer alıntılara yer vermek istemedi. Yazının içinde zaten bir kaç tane var. Zaten kitap ince Alıntıları yazarsam kitabın hepsi burada olur.

 Bu arada benim eleştirim sert olmuş olabilir. Bence kitabı okuyun. Ben kitaplardaki tezleri kafamda çürütmeyi seviyorum. Okurken hep benim dostum olacak değiller. Birazda düşmanım olsunlar.Size de okumanızı tavsiye ederim. Teşekkürler