Ezilenler- Fyodor Mihayloviç Dostoveyski

 Kitabın Adı : Ezilenler

Kitabın Yazarı:Fyodor Mihayloviç Dostoveyski

Kitabın Orjinal Adı:Unızhennye ı Oskorblyonnye

Kitabı Çeviren: Derya Serindağ

  Merhaba, 

  Biliyorsunuz. Dostoyevski hayranlığım çok uçlara ulaşmıştı. Bilhassa Suç ve Ceza kitabını okududuktan sonra iyice artmıştı. Şubat ayında okuduğum Yeraltından Notlar'dan sonra ayda bir Fyodor Amca'nın elini öperim diye düşünüyordum. Bu ay ise Ezilenler kitabını okumaya karar verdim.

  Aslına bakarsanız bu kitabını beğenmedim. Ee, Fyodor Amca ne demişler? "Dost Acı söyler." Büyük umutlarla başladığım bu kitabı çok da sevemedim. Sanırım ilk okuduğum Dostoveyski Romanı olsaydı. Fyodor Amca diye biri olmazdı benim için. 

  Amma velakin. Yinede fene bir roman değil. Ben çıtayı çok yükseltmiş olabilirim. Yinede en sevdiğim romanlar arasında yerini aldı.Yanlış anlamayın. Fyodor Amca'nın eserlerinin başarısının yanında bir tık geride kalıyor.

 Romanda yazarak geçinmeye çalışan Vanya adındaki yazarın gözünden anlatılmaya çalışmış. Dostoyevski, Vanya karakteriyle kendi geçliğini özdeştirdiğini düşünmekteyim. Fakat bu kitapta aşk da var. Hem de öyle bir aşkı sevdiği insan  için vazgeçilebilecek bir aşk anlatılıyor. Romantizm arayanlarınız için bulunmaz nimet. Ve olmazsa olmaz psikolojik tahlilleri bu romanda görmeniz mümkün. Bir genç kızın dünyasını ve psikolojisini anlayabilirsiniz. Tavsiye ediyorum.

Alıntılar:

"Yoksul olmak günah değildir ama, varlıklı olup da başkalarını küçümseyip kırmak günahtır."

Bir insanın cömertliği ne kadar büyük ve gürültülüyse, onda o kadar bencillik bulunur, hem de en iğrenç, en tiksindirici türdendir.

Gelecekteki mutluluk uğruna sonuna kadar acı çekmek , onu yeni sıkıntılar pahasına elde etmek gerek .Acı her şeyi temizler.İnsan da yaşamda çok acı çeker.

Kalbimin hiç de temiz olmadığını sanıyorum. Temiz olsaydı, nasıl hareket edeceğime karar verirdim.

Kör inançlara, hayatın gereklerine, mevkiye önem verdiğime bakmayın. Yaşadığım çevrenin kofluğunu biliyorum. Ama rahatım yerinde oldukça "evet efendim"ciliği bırakmam, sureti haktan görünerek bunları savunurum. Sırası gelince herkesten önce sırt çevirecek de ben olacağım. Yeni fikirlerinizi bir bir biliyor, hiçbirine özlerim duymuyorum. Buna lüzum da yok zaten. Hayatımda hiçbir hareketim için vicdan azabı duymadım. Rahatım bozulmasın - yeter bana! Benim gibiler sayılmayacak kadar çoktur; hepimiz huzur içindeyiz. Evrenin kuruluşundan beri varız biz. Günün birinde dünya batacak olsa biz gene üste çıkmanın yolunu buluruz. Hem biliyor musunuz, bizim gibi insanların ömrü uzun olur; buna hiç dikkat ettiniz mi? Seksen, doksan yaşına kadar yaşarız! Şu halde bizzat tabiat bizi korumaktadır. Khe-khe-khe!.. Ben yüzde doksanı bulmak isterim. Ölümü sevmem, korkarım ölümden... Ne şekilde öleceğiniz bilinmez ki... Şimdi bunları bırakalım. Şu zehir içen filozof coşturdu beni. Felsefe yerin dibine batsın! Buvons mon cher! Güzel kızlardan konuşuyorduk galiba... Ah, nereye?

Kalbimin hiç de temiz olmadığını sanıyorum. Temiz olsaydı, nasıl hareket edeceğime karar verirdim.

Ölmek nedir ki? Şimdi ölsem ne kadar sevinirdim! Oysa onsuz yaşamaya dayanamam! Ölümden de, dünyanın bütün işkencelerinden de daha beterdir bu!