Bulantı- Jean Paul Sartre

KÜNYE

Kitabın Adı: Bulantı

Kitabın Orjinal Adı: La Nausée

Kitabın Yazarı: Jean Paul Sartre

Çeviri: Selahattin Hilav

24. Basım

Ağustos 2014, İstanbul

Sayfa Sayısı: 260

Merhabalar,

Okunması zor bir kitap ile karşınızdayım. Tek Seferde okuduğum için çok şükür. Okumam uzun zaman aldı. İlk 80 sayfayı zor okuduğum için elime pek alamadım. Dün yayın girdikten sonra kaldığım yerden okumaya başladım ve eve dönüş otobüsünde bitirdim. 

Bakmayın zor dediğime aslında düşünceler sizi içine çekiyor. Jean Paul Sartre'nin ilk romanı olma özelliğini taşıyor. Düşünsenize ilk romanınız bir akımın kült eserlerinden biri oluyor.ne kadar garip değil mi? İşte bu yüzden bu kitap başarılı.Lakin yine de beğenmedim. Kasvetli ve boğucu bir üslüpla yazılmış. Sizi sorguya götürüyor ama ben insan varoluşu sorgularken sıkılmamalı aksine bilgeliğe ulaşmadaki sevgi yolunda olduğu için mutluluk duymalı.

  Esasında bir karakterle günlüklerini aktarmış Sartre. Yani tamamen gerçek olduğunu düşünüyorum.  Çünkü romanın, bir tür psikolojik kaçış romanı olduğunu iddia edenlerde var. İnanın yaşamadıysanız bu cümleleri de kuramazdınız. 

Aslında bu kitabı okurken notlar çıkarmak isterdim.Ama çıkaramadım ilerde bunu yaparım zira alıntılarda göreceğiniz gibi üstünde yazılıp çizilecek belki de çürütülecek bölümleri olabilir.Çürütülebilecek derken bunu yapamam sadece bir mübalağ idi. 

Kitabı size tavsiye eder miyim? Bilmiyorum. Tercih sizin eğer ilginiz varsa bu tip konulara okuyun derim. Sizin için bir başlangıç noktası olabilir."Yok zaten hayat bulantı hissi veriyor bana"diyorsanız okumayın.Seçim sizin.

Alıntılar:

"Saat üç. Bir şey yapmak isterseniz, bu saat ya çok geç ya çok erkendir. Öğleden sonra acayip bir an."

"Anlamıyorum Tanrım, hepsi birden aynı şeyi düşünmeye neden bu kadar önem veriyorlar. Balık gözlü, içedönük görünen, uzlaşamayacakları bir insan geçmeyegörsün aralarından, başları çevriliyor hemen."

Issız bir adada olsaydınız yazar mıydınız? İnsan hep başkaları okusun diye yazmaz mı?

''Anılar şeytanın kesesindeki altın sikkelere benziyor: keseyi açtığında bir de bakıyorsun, altın değil, ölü yapraklar var içinde...''

"Kendi geçmişimi elimde tutamamış olan ben, bir başkasının geçmişini kurtaracağımı nasıl umabilirim?"

"Bütün yaptığım sözcükler üzerinde düşler kurmak”

"On sekizinci yüzyılda doğru denilen şeylere bugün kimse inanmıyor. Öyleyse bu yüzyılın güzel dediği şeylerden hâlâ tat almamız niçin isteniyor?"

"İnsan geçmişini cebine koyamaz ya; geçmişi düzenle saklamak için bir ev gerekli. Benimse yalnız bir kuru başım var bu dünyada. Tek bir insan, bir kuru başıyla nasıl saklar anılarını, uçup gider üzerinden anılar. Ama yakınmaya da hakkım yok. Özgür olmak isteyen ben değil miyim?"

"Hiçbir şey yapmak istemediğimi çok iyi biliyorum: Bir şey yapmak, bir parça varoluş daha yaratmak demektir, oysa şu durumda gerektiği kadar varoluş var."


"Bense yalnız, yapayalnız yaşıyorum. Kimseyle konuşmuyorum, hiç kimseyle. Tek bir bağlantım yok."

"Neden korktuğumu bilmem bile büyük başarı olurdu."

"Serüvenler yalnız kitaplarda varmış. Aslına bakarsanız kitaplarda anlatılanlarla gerçek yaşantıda da karşılaşabilir insan, ama aynı biçimde değil. Ben o gerçekleşme biçimini arıyordum oysa."