İnsan Ne ile Yaşar?- Lev Nikolayeviç Tolstoy

Merhaba,

Yağmur Tozu haftada bir yayın girer oldu. Çok özlüyorum burayı. Ama bu aralar kitap okumaya bile vakit ayıramıyorum.( Neyse ki nuu hazırlık okulu bir hafta tatil yaptı da en azından okul yükünden bir haftalığına kurtuldum.)Sadece elimdeki bu incecik kitap bile günlerce dolanıp durdu. Sonunda bitirebildim.Ve bu gün ancak yazabildim. Artık yakınmayı bırakmalıyım ve size kitabı mı anlatmalıyım:



KÜNYE

Kitabın Adı: İnsan Ne ile Yaşar?
Kitabın Orjinal Adı: Chem Luıdı Zhıvy
Yazar: Lev Nikolayeviç Tolsyoy
Yayın: Rıhtım Yayınları
Basım: Kitabın Her yerini didikledim bulamadım
Sayfa Sayısı:128

 "İnsan Ne ile Yaşar?" bu soruyu kendimize hiç sorduk mu? Ben kendime ilk sorduğumda cevaplarım maddi cevaplardı. Demiştim ki: "İnsan nefesle yaşar?" Kitabı okuduktan sonra anladım ki:"Evet insanın yaşayabilmesi için nefes alıp vermesi gerekir ama her canlı nefes alıp veriyor, bizi onlardan ayıran salt akılda olamaz, insanın yaşaması için hatta toplumda var olabilmesi için gereken en temel unsur, sevgidir. Belki de dünya üzerinde sevgi kalmadığı için yaşamıyoruzdur. Şu an mekanikleşmiş robotlar gibiyiz. ne eksik ne fazla tam bir robotuz.

 Kısa kısa hikayelerden oluşan bu minicik kitap, Halk hikayeleri ve dini metinlere dayanıyor. Daha önce Anna Karenina ve Diriliş kitaplarını okumuştum. Teknik olarak o kitaplardaki anlatılan ana vurgu aslında burada da var. Tolstoy'un romanlarında din önemli bir yer tutuyor. Hikayeler'in kısa olması hasebiyle belki elinize alıp okuyabilirsiniz.Bakmayın benim uzun süre okuduğuma, ama satır araları iyi okunmalı ve üzerinde düşünülmeli.

Alıntılar:

''Adam bir yıl sonrasına hazırlanıyor, ama akşama varmadan öleceğini bilmiyor'' diye düşündüm...

Asla unutmayın ki önemli olan tek an 'şimdi' dir. En önemli an şu andır. Çünkü geçmişe ve geleceğe sözümüz geçmez. İnsana en gerekli olan kişi ise o an yanında olan kişidir. Çünkü kimin kime ihtiyacı olacağı hiçbir zaman bilinmez. İnsanın en önemli uğraşı ise o an yanındaki kişiye yapacağı iyiliktir. Çünkü, insanın yeryüzüne gönderiliş amacı budur!

Bütün insanlar kendi esenlikleri için harcadıkları düşünceyle değil, insana verilen sevgiyle yaşarlar.

Şunu öğrendim ki insan kendi çabasıyla değil, sevgiyle yaşar.

"Şunu sakın unutmayın: Önemli olan bir tek an vardır. O da “şimdi"dir. Çünkü bir tek ona sözümüz geçer."

İnsanlar tek başlarına nasıl mutlu olabileceklerini düşünmek yerine, yalnızca özlerinde varolan sevgiyle hayatta kalacaklarını öğrenmeliler.

Birinden kötü bir söz işitirsen sessiz kal, kendi vicdanı rahat bırakmasın o kişiyi, kendi vicdanı onu paylaşacaktır. Yumuşayacak ve seni dinleyecektir.

İki insan arasındaki kötülük sadece birinden mi çıkar? Kötülük iki taraflıdır.