O ve Ben - Necip Fazıl Kısakürek

 Kitabın Künyesi

Kitabın Adı: O ve Ben
Kitabın Yazarı: Necip Fazıl Kısakürek
Kitabın Türü: Otobiyografi
İlk Basım Tarihi:1965
37. Basım/ Kasım 2015
Büyük Doğu Yayınları





    Biliyorsunuz uzun zamandır kitap okuyamıyordum. Bu kitabı okuyup bitirdim ve epey zaman geçti. Koskocaman 3 hafta. Yayını aslında dün girecektim ama evde işimiz vardı. Sahurdan sonra yazarım diye planlıyordum ama çok uykum geldi. Hemen yattım. Neyse efendim., boşverin benim günlük yaşantımı da Anlatayım size bu kitabı:

  Necip Fazıl Kısakürek otobiyografi şeklinde yazdığı bu kitabı büyük bir ilgiyle okudum. Çünkü kendisinin hayranıyım.Yaptığı sanatı çok beğeniyorum. Fikirlerini ve çilesiyle gençlere yol gösterdiği için seviyorum.

  Hayatının tamamını bu kitapta anlatmıyor. Doğduğu andan ve hayatını değiştiren Abdulhakim Arvasi  ile olan diyalogunu çok güzel bir şekilde aktarıyor. Hatta kitabın büyük bir kısmı Abdulhakim Arvasi'ye ayırmış. Ona olan sevgisini çok güzel anlatmış.

 Tabii ki aile hayatına ait anılarını da bizimle paylaşmış. Beni etkileyen bölümlerden biri şu oldu :

Selma'ya ait bir hatıram sonra beni yakacak hale geldi:
Büyükbabamdan kıpkızıl bir lira çeyreği kopardığım bir gün, onu Selma'ya göstermiştim. Yavruçağın elinde hafifçe ısırılmış, mini mini dişlerin izini taşıyan bir elma vardı. Lira çereği o kadar hoşuna gitmişti ki, o ebediyen mahzun, yahut hüzün ebediyetiyle dolu gözlerini bana dikmişti de:-Ağabey, demişti; bu elmayı sana vereyim de o parayı bana ver! Biraz ısırdım ama, ziyanı yok, değil mi?Pırıltılı lira çeyreğini vermiş, fakat elmayı da almak gibi bir gaflete düşmüştüm.Sonra sonra dövündüğümü hatırlıyorum:-Ah, niçin lira çeyreğini verdim de, hafifçe ısırılmış elmayı kendine bırakmadım? Niçin <O da senin olsun!> diyemedim.Hayatımın ilk büyük vicdan azabı budur.

Tam otuz yıl saatim islemiş ben durmuşum; Gökyüzünden habersiz, uçurtma uçurmuşum...

(Çile) Ayrıca Necip Fazıl'ın o ince ince göndermelerini okumak benim için bir zevkti. Sizinle bir kaç alıntı paylaşayım.

-Her kemâlden sonra bir zevâl beklemeli...
İçinde bizzat yaşanacak hayata ermek mi, onu hayâl edip beyaz yapraklar üstüne kelimeler dökmek mi?..
Üstün muradı anlatmakta bu çok kısır ifadenin hedefini çılgınca arayan bir oluş hasretinden başka bir delaleti yoktu. Bulunması gereken bizzat hayattı; asıl hayat... Onu bul da evvalâ yaşa, sonra yaz yazabildiğin kadarını... Burada yaşayabilmekle yazabilmek beraber...
Sebebini bilmeden, ne istediğimi bilmeden...
Bu hallerim gözden kaçmamış olacak ki, bir aralık kitaplarıma el koydular:
-Artık okumak yasak!..



Ne kadar dokunaklı değil mi? Okuduktan sonra kardeşlerime karşı olan muamelemi gözümün önünden geçirdim. Ne kadar gaddarmışım dedim. 

 Bu kitap aslında bir metamorfozun kitabı. Bir insanın hayatı nasıl değişir? Bir inanın fikri muhasebesini bir başka insan nasıl değiştirir. Hani kendisini bir şiiri var Tam Otuz Yıl adında.Bence bu durumu anlatıyor:


Alıntulatdan hemen önce belirtmeliyim ki, Burdan yayınevine sesleniyorum, Büyük Doğu Yayınevine sayfalarda başlıklar arasında boşluk fazla, kağıt israfı olmasın lütfen.

Alıntılar:
Derler ki 

Oniki yaşıma kadar süren bu ölçüsüz, abur cubur okuma hastalığı bende o hale gelmişti ki, on, onbir yaşıma doğru (Pol ve Virjini), (Graziyella), (Ladam –o- Kamelya), (Zavallı Necdet) gibi hissîlik ve edebîlik iddiasındaki eserlere kadar tırmanan alâkam, nihayet hastalığa dönmüş, gecelerimi ve gündüzlerimi bir ağ gibi sarmıştı. Sonraları (Pol ve Virjini)’yi Heybeliada’da Papaz mektebi tarafındaki çamlar altında sabahtan akşama kadar okuyup gözlerim yaş dolu, oracıkta kaldığımı, güneş battıktan sonra beni arayıp bulduklarını ve zorla eve sürüklediklerini söylersem ne dersiniz?

Sen oku, dedi; herşeyden evvel oku! Ama okumaya başlamadan evvel bil, ne okuyacağını bil!


Hayat mı, eser mi?

Talebe ne demektir? Talep etmekten, istemekten gelir bu isim... Talep etmek de bir ilimdir, bir ilk ilim... İlim istiyebilmek için de bir ilk ilim ister. Muallim de böyledir; bir taraftan öğretirken, bir taraftan da talebesi ona öğretir.

Tek dava onu bulmakta, bulduracak olanı bulmaktaydı.

Ve ben ağlıyorum.