Mavi Lale - Nazan Bekiroğlu

KÜNYE

Kitabın Adı:  Mavi Lale

Yazar: Nazan Bekiroğlu

17.Baskı

Ağustos 2013, İstanbul

Merhabalar,

Bu kitap ilk okuduğum Nazan Bekiroğlu kitabı. Deneme türünde yazılmış bir eser. Her şeyden önce Deneme okumayalı uzun zaman olmuştu. Deneme okumak çok garip bir duygu, çünkü yazar kendini sınırlandırmıyor. Belki de bu yüzden sevdim. Samimi içten bir dili özlemişim adeta.

Kitabın ilk bölümleri biraz sıkıcı gelebilir lakin sıkıcı dediğim bu bölümler gayet anlamlı. Çünkü kitaba adını veren Lale öyle sıradan bir lale değil. Parklarda, bahçelerde gördüğümüz lalelerden hiç değil. Mavi Lale, yani Türk İslam sanatında yer edinmiş aslında mavi bir derinliktir. 

Gelelim kitabın ilk bölümlerinin neden sıkıcı olduğuna bilmediğim kelime fazlaydı. Ama sonra aşina oldum.

Diğer bölümlerde hayatın içinden olan kısımlarda var elbette. Filmlerden kitaplardan da bahsetmiş yazar. 

Arka Kapak Yazısı 

 Ben şimdilerde on altıncı asırlardan kalma çini bir pencere alınlığında, tam sağ alt köşeye imza düşürülmüş mavi bir Osmanıl lalesi neler düşünür, onu merak etmedeyim. Lale mühürlü, kendi tarihçesinin farkında mı her zaman merak edilebilir bir kağıdın sathında. Ben. Yani modern zamanların mavi laleleri kavramakta zorlanan bilinci örselenmiş, ben demekten hoşlanan çocuğu.

Sağ avcumun içinde ters bir lale, kusursuzluğuyla kem nazarları çağıran Selimiye'nin mazisinde ters huylu bir kadın olmasam da.

Bir sahaf dükkanının derinliğinde ilk sahifesi yitik bir Lale Risalesini okumaya bir türlü başlayamıyorken ben, yine ben; bir laledana daldırılmış tek sap lalenin uyandırdığı aşinalığın sızısında.

Alıntılar:

Sevme davasına girişip de geceyi uyku ile geçirenin davası yalandır.

Hava soğuk, su soğuk ve yatak sıcakken ve uyku kollarına çağırırken seni; sabah namazına kalktığına yarın rûz-i mahşerde, yatak tanıklık eder, yorgan tanıklık eder, su tanıklık eder..

Hayatta yitirdiğini yazıda bulmanın, ama yazıda yitirdiğini hayatta bulamamanın yorgunluğu. Yazı vurgunu. Yazı yorgunu. Yazıda mağlup. Yazıya mağlup. Kelimelere yüklenmiş sonsuz yanılgı. İkisinin arasında bir yer yok mu?..

Bir kalp bir kalbe nasıl yaklaşırsa, bir kalbin bir kalpten uzaklaşması da o kadar kolaymış..

.. O kadar ki gecenin sırrına vakıf olanlar mutlu uyuyanlar değil mutsuz uyanıklar. Gecenin sırrı kapılarını ancak acı çeken kalplere açıyor. Bu yüzden geceler uykudan çok uyanıklık taşıyor.

Ukde, düğüm demek. Kalpte yığılıp kaldığına ve ardından yine o kalbe bir bilmek bıraktığına göre..