Okudum: Karamazov Kardeşler- Dostoyevski

Herkese Merhaba,

Ne kadar uzun zaman oldu kitap yorumu yapmayalı siz deyin beş ay ben diyeyim bir ay, ama artık sık sık yorum yapmaya çalışacağım. Hatta bu konuda oldukça iddealıyım. Günlerdir biteremediğim kitabım nihayet bu sabah bitti evet yanlış duymadınız. Bitti. Bu kitabı biterebildiğim için çok sevinçliyim kendimle övünmek gibi olmasın ama her yiğidin harcı değil. Ne kadar da böbürlenerek yazıyorum. Merak etmeyin Karamozov Kardeşler'i okudum diye edebiyat divası sayılmamam çünkü bu kitabın yorumunu yapabilmek  demek tecrübe demek, benim gibi genç bir  blogger o yetkinlikte değil ve o yetkinliğe ulaşabileceğimi zannetmiyorum. Belki 60 yaşımdan sonra!....

Peki ne yazacağım bu gönderiye? Nacizhane kitabı elimden geldiğince tanıtmaya çalışacağım.

                    Tanıtım Yazısı:

  

Dostoyevski, yaşamının son yıllarında başyapıtı Karamazov Kardeşler'i tamamladığında, Rus yazınında 'felsefe düzeyinde roman-tragedya denen türün de temelini attığının bilincinde değildi. Dostoyevski'nin yaşam birikiminin tümünü ve sanat gücünün doruğunu içeren bu roman, gerçekte insanı insan yapan ne varsa, onlara adanmış bir destan niteliğini taşır. Yazar, hiçbir romanında "Karamazov Kardeşler"de olduğu denli insan ruhuna inmemiş, insanoğlunu bu denli kesitler biçiminde, içgüdülerinin ve istencinin tüm görünümüyle sergilenmiştir. Bir aileyi konu alan ve bir felaketler zinciri olarak gelişen olay örgüsü, bireysel öğelerin yanı sıra, ondokuzuncu yüzyılın ikinci yarısındaki Rus toplumunu da geçirdiği sarsıntıların tümüyle, dünya edebiyatında bir eşi daha bulunmayan bir sanat aynasından yansıtır.

Arka Kapak:

Dostoyevski (1821-1881): Gerek 1840'ların ortalarından itibaren yayımlamaya başladığı Beyaz Geceler ve Öteki gibi uzun öykü-kısa romanlarıyla, gerekse Karamazov Kardeşler, 

Suç ve Ceza ve Budala gibi Sibirya sürgünü sonrası büyük romanlarıyla, insanın karanlık yakasını kendinden sonraki bütün romancıları derinden etkileyecek biçimde dile getirmiş büyük bir 

19. yüzyıl ustasıdır. Karamazov Kardeşler, yazarın son başyapıtıdır.

(Arka Kapaktan)

Künye:

• Baskı Tarihi:
  Mart 2013

• Sayfa Sayısı:
  1025
• ISBN:
  9789944880985

• Orijinal Adı:
  Братья Карамазовы
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• Çeviri:
  Nihal Yalaza Taluy
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• Yayınevi:
  İş Bankası Kültür Yayınları
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• Kitabın Türü:
  Roman, Dünya Klasikleri, Edebiyat
• 
  

Alıntılar bölümüne geçmeden önce birkaç kelam etmek isterim :

Biliyorsunuz, Ben Dostoyeski hayranıyım. Ama Karamozov Kardeşler bana ağır geldi. Uzun bir ara verdikten sonra ilk önce bu kitabı okuduğum için beklediğim hazzı alamadım. Zira ne olaya odaklanabildim ne de içinde geçen psikolojik ve felsefi tahlillere odaklanabildim. Kitabın  ilk 200 sayfası çok akıcıydı genellikle klasiklerde bu aşamada sıkıcı olur bu yönden takdir edilesi fakat 300'lü sayfalara gelince iş karmaşıklaşıyor zira bir çok karakter var. Kim ne oluyordu diyorsunuz ve bir karakter konuşmaya başladığında susmak bilmiyor azizim. Evet çok uzun konuşma olduğuna kızmıyorum diyaloglar uzun olduğu için içeriğe odaklanıyorsun o felsefe ve psikoloji tam yakalıyorsun birden bire bir olay cereyan ediyor odaklanamıyorsun.Olayı anlıyorsun ne konuşuyordu bunlar diyorsunuz. Not alarak okumak çok önemli bence.

Tavsiye eder miyim? Eğer klasiklerin çoğunu okumuşsanız evet, Dostoyevskiye yeni giriş yapacaklar için cevabım hayır. Ben 4 yıl sonra tekrar notalarak okuyacağım. Çok uzatmadan Alıntılar bölümüne geçiyorum.

Alıntılar:

Toprağa düşen bir buğday tanesi yok olmazsa, yalnızca bir buğday tanesi olarak kalır; ama yok olursa, o zaman bereketli ürün doğurur.

''Bir çocuğun ölümünü görmektense, dünyaya geliş biletimi iade etmek isterim.''

Hüküm vermek insanların değil, Tanrının işidir.

Yalnız yaşamak değil, alçakça ölmek de mümkün değil... Hayır baylar, ölüm bile şerefli olmalı!

Hayattan pek çok şey öğrenen insanlar, neşeli ve masum kalamazlar.

Yeryüzünün kısa misafirleriyiz, az zamanda çok kötü şeyler yapar, kötü sözler söyleriz.

Bunun içuin topluyken birbirimize iyi şeyler söylemek fırsalarını kaçırmayalım.

Bir erdem kahramanlığına hazırlanıyorsun, ama erdeme inandığın yok. Seni kızdıran ve üzen de bu, bunun için bu kadar kincisin.

Sevgi öğretmendir, ama onu kazanabilmek gerekir, çünkü sevgiyi kazanmak zordur, pahalıya satın alınır, uzun bir çabayla ve uzun sürede elde edilir, çünkü bir an için sadece tesadüf eseri değil, her zaman sevmek gerekir.

Halkın sessiz, bitmez tükenmez sabırla dolu bir kederi vardır. Bu keder kabuğuna çekilmiştir, hiç sesi çıkmaz. Bir de gözyaşlarıyla taşan, sonra da kendini kapıp koyveren bir keder vardır. Bu hal en çok kadınlarda görülür. Ama bu da sessiz kederden daha iyi değildir. Sızlanmanın doyurucu yanı içteki acıyı deşip taşırmaktan ibarettir. Böyle bir keder avunma da istemez, çaresizlik onun besinidir. Sızlanmalar, kanayan yarayı büsbütün azdırmak ihtiyacından başka şey değildi