Kitabın Adı: Fangirl
Kitabın Yazarı: Rainbow Rowell
Sayfa Sayısı: 416
Yayın Evi: Pegasus yayınları
Merhabalar,
Bu aralar kitaplardan beklentim epey yüksek özellikle övgü yolu yorumlar bendeki bu beklentinin oluşmasına neden olsa gerek ki yorumunu beğendiğim kitapları okuduğumda nedense ben o kitab hep beklentilerin altında kalıyor.
Bu bayram tatilinin son günlerinde ve yaz tatilinin son günlerinde Ankara yakınlarındaki köyümüze gidecegim için şu an okuduğum Empati kitabını bitiremediğim için ve kalın bir kitap olduğu için köye goturemeyecektim.Onun yerine Fangirl ve Senden Sonra Ben kitaplarını okudum. (Senden Sonra Ben Yarım kaldı.)Evet şu anda Fangirl kitabının yorumuyla karşı karşıyasınız.
Öncelikle konusunu bilmeyenler için anlatayım:" Cath ve Wren ikiz kardeştir.Ikisi çocukluktan beri kurgusal bir romanın hayranıdır ve Hayran hikayeleri yazarlar. Lakin 18 yaşına gelip üniversiteye başladıklarında Wren, Cath ile birlikte geçen hayatlarını ayırmak isterler ama Cath henüz buna hazır değildir. Ayrıca Wren kurgusal hayran hikayelerine devam etmek de istemiyordur.Böylece Cath yepyeni bir hayata sürüklenir fakat o bu hayatı istemiyordur."
Kitap bana çok yüzeysel geldi tipik Amerikan gençliğini anlatıyordu diyebilirim.Lakin bir o kadarda gerçekçidir. Fantastik öğeler de bulunmuyor değildi. Cath ve Wren'in yazdığı hayran hikayelerinde yer alan hikayelerde vardı. Ama ben bu bölümlerde Alacakaranlık'a benzerlikler buldum daha da orjinal olunabilirdi.
Yeri gelmişken söyleyeyim, 13-14 yaşlarındayken bende hayran hikayesi yazmıştım. Alacakaranlık serisinin yani Şafak Vakti'nin devamını yazmıştım. Ama yarım kalmıştı. Çok şükür dokuzuncu sınıfta fanliktan kurtuldum.Ben Wren'i bu noktada aşırı buldum. Kitabın bazı yönlerini sığ buldum.Ama okunmayacak kadar değil. Sonu ise beklediğim gibi bitti ama genel beklentimi karşılaşmadı.Kafanızı boşaltmak için iyi bir tercih olabilir.
Şimdi sizinle bir kaç alıntı paylaşmak istiyorum:
"Hiçbir şey.Hiçbir şey.Sadece...bazen vazgeçmek de hakkımız değil mi?Bazen 'Bu benim gerçekten canımı yakıyor, bu yüzden artık onu yapmayacağım,' diyemez miyiz?"
"Bu çok tehlikeli bir örnek."
"Acıdan kaçmak anlamına geldiği için mi?"
"Hayattan kaçmak anlamına geldiği için."
Ne çok gözyaşı, diye düşündü. Ağlamanın ne kadar da çok türü var. Ağlayanın hep kendisi olmasından bıkmıştı.
"Keşke bir köpeğin olsaydı," dedi Cath.
"Onu beslemeyi unuturdum."
"Belki de köpeği seni besleyecek şekilde eğitirdik."
"Neden kurgu yazarız?" diye sordu Profesör Piper bir kez daha.
Cath önündeki deftere baktı.
