Geleceğe Nota Düşülen Geçmiş....

Geçen hafta sizinle planlayarak yazdığım bir yazıyı paylaşmıştım ve o yazı planladığım son yazıydı. O yazının devamını yazmak çoktan aklımdaydı. Hatta parça parça bile anlatsam yeridir. Çünkü anlatacak çok şey var.

Her şeyden önce güzel haberi vereyim atandım. Göreve başladım.O yazıyı yazdıktan sonra yaklaşık 15 gün sonra işe başladım. Aslında bu süreçte baya sıkıntılı olduğu için hiç  bir yere yazamadım... 

Tarih tarih anlatmak gerekirse 8 Ekim günü telefonuma mesaj geldi ve 10 Ekim'de imza için kuruma çağırdılar. Yani 10 Ekim günü işe başlamamız gerekiyordu. Normalde şehir dışından gelenler için 15 gün yasal hak vardır ama böyle bir hakkı kurumum kullanmamıza müsade etmedi, çünkü 15 günlük süre içerinde 15 Ekim tarihi geçicekti ve maaşları o ay alamayacaktık, yani kurum bize maaşı vermek için 2 gün içinde orada hazır olmamızı istedi. Zaten aylarca beklemiştim ve hiç gözüme gözükmedi o günlerde...

Sms'i alır almaz, aylar öncesinden o gün için aldığım pembe valizimi çıkardım ve hemen hazırlanmaya başladım... Tabi ne yapacağım nerede başlayacağım belli değil. Kurumun genel müdürlüğünde belli bir süre kalıcaktık ama ne kadar olduğu belli değildi. Kıyafetleri bir şekilde hazırladım. 

Zaten aylardır haber beklediğim için İstanbul da ne kadar apart yurt ve misafirhane varsa araştırmıştım ve içlerinden kuruma yakın olan bir misafirhaneyi ayarlayıp ailemle yola düşdük.  

FSM'den geçerken o kadar heyecanlıydım ki anlatamam ve bugün buralardayım. 

10 Ekim tarihine kadar da boş kalmamak adına pek çok şey yapmaya çalıştım. Blog yazdım. Sonrasında Osmanlıca ve Arapça öğrenmeye başladım ama bıraktım maalesef çünkü hayatım ciddi manada çok değişti. Bu değişiklik hedeflerimi de değiştirdi. Hala dil öğrenmeyi çok istiyorum ama onun öncesinde başka şeyler yapmaya karar verdim. Sürecin son günlerinde iş başvurusu da yaptım pek çok yere hatta bir kaçından dönüt aldım. Bir simit kafede 5 gün çalıştım. 

İstanbul"a ailemle birlikte geldim onlarda benimle 2 gece kaldıktan sonra Ankara'ya döndüler, 

Genel Müdürlükte bir buçuk ay eğitim gördük ve aday memur sınavlarını tamamladıktan sonra şubelerimiz belli oldu. Şu an İstanbul'un bir ilçesinde görev yapıyorum. 

Evim ile işim arası 20 dk yani işten çıkınca yarım saat içinde evde oluyorum. İstanbul'da bu bir nimetmiş. Kendi evimi kendim tutdum, yani (ailem Ankara"dan gelip yardımcı oldu) ama ayaklarım üzerinde durabilme eylemini yapmaya başladım. Eşyalarımı aldım ve şu an onların ilk taksidini bile ödemedim. 

Ev arkadaşı bulamadım. Şu an tek yaşıyorum. Misafirhanede epey arkadaş edindim ama sonradan tek çıkmak durumunda kaldım. Biliyorsunuz İstanbul'da evin işe yakın olması hayat kalitesi için epey önemli olduğu için benimle birlikte aynı şubeye atanan bir kız da olmadığından arkadaş bulamadım. Bulamadığım iyi de oldu şu acayip özgür hissediyorum. 

İstanbul'a geldiğimden beri çoğunlukla hafta sonlarını gezerek geçirdim ama bana yetmiyor daha çok gezmek istiyorum. Gezdiğim yerlerle ilgili bir yazı paylaşsam çok iyi olur. 

Mülakat sonrası hiç görmediğim insanlardan oluşan bir watsapp grubunda aylarca yazışmıştık ve bekleme süreci bizi yıpratmıştı hepsi ile de tanıştım ve sanal da olduğu kadar gerçekte de iyi çıktılar. Hatta bununla kalmadık kızlarla misafirhane da aynı odada kaldık. Hatta biri hafta sonu bana kalmaya gelecek.

Şimdilik bu kadar ama anlatacak çok şeyim var. Daha bir rutinim bile yok ;)