İnception, Phyrrhon, Descartes

Bu aralar vakit nasıl geçiyor anlamıyorum? Çok yavaş geçiyor. Bir aralar her şeyden Phyrrhon gibi her şeyden şüphe etmeye başladım. İki yıl önce favori filmim İnception filmini izlediğimden beri rüyamın içinde uyumayı çok istiyordum. Ne kadar delice değil mi?Hangi insan bir filmi yaşamak ister ki? Ben rüyadayken rüyada olduğumu hiç anlamazdım.Her şey çok gerçekçi gelirdi. İşte bu yüzden şüphe etmeye başladım. Bir film bir de Phyrrhon ama bir de Rene Descartes vardı. Ona rüyalar görmeye başladı. Rüyasında uyuduğunu görüyor, sonra uyanıyordu. Ama rüyasında uyandığını görmüştü. Her şeye şüpheyle yaklaştı. Şüpheyi düşünce sınırlarına getirdi.



 Düşünsenize her şeyden şüphe ediyorsunuz. Bu insanı deli eder. Sonra şüpheyi anlamak için önce duyularını kullandı. Ama kesin bir sonuç elde edemedi. Uzaktaki bir kareyi yuvarlak olarak görebilirdik. Ya da insandan insana sıcaklık soğukluk anlayışı değişebilirdi. Descartes, işin içinden çıkamıyordu. Bu yazıyı okurken şüphe ediyorsunuz. Kendinizi çimdikleyin. Belki uyanırsınız. :)

Descartes bir şeyi fark etti. Rüyada da gerçekte de üçgenin iç açıları toplamı 180 olmalıydı. Yani kurallar değişmemeliydi. Ama yine de emin olamıyordu. Çünkü varlığından emin olamadığı insan, üçgeni bulmuştu.

Bende zamanla sorgular oldum. Bu sorgu evrenine rüyalarımı da dahil etme kararı aldım. Rüyalar bana gerçekçi gelir demiştim. Kime gelmez ki? Gerçek hayatta yaptığım gibi rüyamdada ayrıntılara dikkat etmeye başladım.
İlk Rüyalarım:

Rüyamda, Harvad Üniversitesine gidiyordum (Zaten rüyada olduğumun kanıtı buydu.) ama mekan kayıtlı olduğum ve daha önce hiç içine girmediğim  Ankara Üniversitesi DTCF idi. Hazırlıktan arkadaşlarımın hepsi rüyamdaki Harvad Universitesinde Türkçe konuşuyorduk. Sonra ben rüyamda şikayet etmeye başladım. "Bu ne biçim Harvad" dedim. Mekan ise bir garip araba kodları 06, diinlenen müzikleri ise Songül seslendiriyordu.Bu gerçek olmaz dedim.  Ve bu tip ikilemde kaldığım Bir kaç rüya daha gördüm. Elbette çok mantıksız fakat rüyadayken mantıksız ayrıntılara dikkat etmiyoruz. Kendi kendimi telkin etmem sonucunda bilinçaltıma rüyada da ayrıntılarına dikkat etmemi yerleştirmiş olmalıydım.

Son Rüyam:

Evet burada olayın kilitini buldum. Geçen gecelerin birinde iki rüya ardada gördüm. İlkin bir gariplik olduğunu fark ettim. Ülkemizdeki yaşanan olaylarla ilgili bir rüya gördüm. Ama çok mantıksızdı. Rüyada nedense Keçiören'ne gidiyorum derken Kızılay metrosunda iniyordum. Buraya kadar geldim kalabalığa katılayım diyorum. Bir Bakıyorum saat 02.00 olmuş. Metroya bindiğinde saat 20.00'dı. 25 dk metro yolculuğu 6 saat sürmüştü. Ve Kızılay meydanı da boştu. Bir gariplik olduğunu anladım. Geri kalanını hatırlamıyorum.

İkinci rüyaya geçtim.Bizim köyün yoluydu. köy yolu derken gerçekten toprak yol, köye ulaşmak için dağların arasında bulunan asfaltsız yolken rüyamda burası asfaltlıydı. Bu kopma noktam oldu. Ben köye gitmeyi pek sevmem bir de tek başımaydım bu yüzden garipliği sezdim. Sonra inception filminden öğrendiğim şeyi kendime sorum. Buraya nasıl geldim? Bilmiyordum. Galiba rüyadayım. Bilincim rüyada açıldı. Aklıma ilk gelen şey uçmak oldu. Dağların arasında yükseldim. Bulutlara uzanmama az kalmışken uyandım. Çünkü o kadar yüksekte olmaktan korkmuştum....

Böylece gerçekle rüyayı ayırt edebildim.Descartes'in bulduğunu bende teyit etmiş oldum. Rüyada, gerçekte, uykuda ve her yerde kafamızın içinde fikirler düşünceler vardır. Düşüncelerden kurtulamayız. Düşünceler varlığın ta kendisidir. Yani, "Düşünüyorum öyleyse varım." cümlesi benim için gerçekleşti.

Cogito Ergo Sum!